Rukiew Wodna (Nasturtium Officinale) Nasiona

3,00

Rukiew Wodna

(Nasturtium Officinale) Wieloletnia, mrozoodporna, szybko-rosnąca, zimozielona, wodna lub lądowo-wodna, roślina warzywna pochodząca z Europy i Azji, dorasta do wysokości 50-120 cm. Należy do rodziny Brassicaceae, botanicznie jest więc związana z rzeżuchą, gorczycą i rzodkiewką – wszystkie wyróżniają się pieprzowym, pikantnym smakiem. Jest jednym z najstarszych znanych warzyw liściastych, spożywanych przez ludzi. W Polsce dawniej była uprawiana, od 2004 r. objęta ścisłą ochroną gatunkową. Posiada małe, białe lub zielone kwiaty, liście rośliny stają się gorzkie, gdy rośliny zaczynają kwitnąć, więc do spożycia powinno się zbierać rośliny przed wypuszczeniem pędów z kwiatostanami. Rukiew można uprawiać zarówno na dużą skalę, jak również w ogrodzie, liście można zbierać również w zimie. Jako roślina pół-wodna jest dobrze przystosowana do uprawy hydroponicznej, najlepsza jest woda o odczynie zasadowym. Liście nie nadają się do dystrybucji w postaci suchej, świeże mogą być przechowywane w lodówce jedynie przez 2-3 dni. Dawniej przypisywano jej magiczne moce i wchodziła w skład wielu mikstur. Ksenofont pisał, że gdy młodzi Persowie szli na polowanie, jedli wcześniej chleb, przyprawiony rukwią. Była znana u Rzymian, którzy spożywali jej duże ilości, wierzyli, że roślina może zapobiegać łysieniu i stymulować aktywność umysłu. Grecy twierdzili natomiast, że rzeżucha może „dać powód do obłąkania” i łagodzi skutki pijaństwa. Dioscorides uważał że jest afrodyzjakiem, a w średniowieczu, uważano, że działa jako antidotum na eliksiry. W Zjednoczonym Królestwie, po raz pierwszy była komercyjnie uprawiana w 1808 przez ogrodnika Williama Bradbery, wzdłuż rzeki Ebbsfleet w Kent. Była jedną z ulubionych potraw Napoleona. Obecnie jest uprawiana komercyjnie w wielu miejscach na całym świecie. Liście rośliny mają pikantny smak, zwykle używa się ich na świeżo (suszone tracą smak). Można je stosować, posiekane, w taki sam sposób jak liście pietruszki w sałatkach, zupach, na kanapkach i z pieczonymi ziemniakami. Dodane do kanapek, nadają im smak musztardy, dobrze łączą się ze smakiem sojonezu. Z liści sporządza się soki pite przed posiłkami, można je również przyrządzać i podawać jak szpinak. Roślina zawiera dużo żelaza, wapnia, magnezu, cynku, fosforu, jodu (zapobiega niedokrwistości, a dawniej szkorbutowi). Jest bardzo bogata w witaminę C, D, prowitaminy A, kwas foliowy, zawiera wszystkie witaminy z grupy B (z wyjątkiem wit. B12) i znaczne ilości witaminy E i witaminy K. Jest również źródłem substancji fitochemicznych i przeciwutleniaczy. 100 g świeżych liści zawiera 19 kalorii. Od czasów starożytnych była uważana za roślinę leczniczą i afrodyzjak, mówiło się że wzmaga apetyt, poprawia metabolizm, działa moczopędnie. W rosyjskiej medycynie ludowej stosowany jako lek przeciwgorączkowy i uspokajający na zaburzenia nerwoweW medycynie naturalnej jest zalecana do oczyszczania krwi, wątroby, płuc i żołądka, pomaga w cukrzycy, wspomaga tworzenie się krwinek. Wywar jest stosowany wewnętrznie w chorobach skóry, tarczycy, wątroby, kamieniach żółciowych, niedokrwistości, reumatyźmie, artretyźmie. Ponadto jest zalecana jako środek przeciwzapalny na błonę śluzową jamy ustnej. Działa jak środek pobudzający, moczopędny, wykrztuśny, antynowotworowy, wspomaga układ pokarmowy. Powszechnie uważa się, że chroni przed rakiem płuc i hamuje wzrost raka piersi. Wyciąg z rukwi podawany jest przy awitaminozach. Stosowana na wiosnę – leczy reumatyzm. Używana w kosmetyce, służy jako środek wzmacniający i rozjaśniajacy cerę.

Brak w magazynie

SKU: 593d56c8e4b06028b9cbea99 Kategoria:

Opis

Rukiew Wodna

(Nasturtium Officinale) Wieloletnia, mrozoodporna, szybko-rosnąca, zimozielona, wodna lub lądowo-wodna, roślina warzywna pochodząca z Europy i Azji, dorasta do wysokości 50-120 cm. Należy do rodziny Brassicaceae, botanicznie jest więc związana z rzeżuchą, gorczycą i rzodkiewką – wszystkie wyróżniają się pieprzowym, pikantnym smakiem. Jest jednym z najstarszych znanych warzyw liściastych, spożywanych przez ludzi. W Polsce dawniej była uprawiana, od 2004 r. objęta ścisłą ochroną gatunkową. Posiada małe, białe lub zielone kwiaty, liście rośliny stają się gorzkie, gdy rośliny zaczynają kwitnąć, więc do spożycia powinno się zbierać rośliny przed wypuszczeniem pędów z kwiatostanami. Rukiew można uprawiać zarówno na dużą skalę, jak również w ogrodzie, liście można zbierać również w zimie. Jako roślina pół-wodna jest dobrze przystosowana do uprawy hydroponicznej, najlepsza jest woda o odczynie zasadowym. Liście nie nadają się do dystrybucji w postaci suchej, świeże mogą być przechowywane w lodówce jedynie przez 2-3 dni. Dawniej przypisywano jej magiczne moce i wchodziła w skład wielu mikstur. Ksenofont pisał, że gdy młodzi Persowie szli na polowanie, jedli wcześniej chleb, przyprawiony rukwią. Była znana u Rzymian, którzy spożywali jej duże ilości, wierzyli, że roślina może zapobiegać łysieniu i stymulować aktywność umysłu. Grecy twierdzili natomiast, że rzeżucha może „dać powód do obłąkania” i łagodzi skutki pijaństwa. Dioscorides uważał że jest afrodyzjakiem, a w średniowieczu, uważano, że działa jako antidotum na eliksiry. W Zjednoczonym Królestwie, po raz pierwszy była komercyjnie uprawiana w 1808 przez ogrodnika Williama Bradbery, wzdłuż rzeki Ebbsfleet w Kent. Była jedną z ulubionych potraw Napoleona. Obecnie jest uprawiana komercyjnie w wielu miejscach na całym świecie. Liście rośliny mają pikantny smak, zwykle używa się ich na świeżo (suszone tracą smak). Można je stosować, posiekane, w taki sam sposób jak liście pietruszki w sałatkach, zupach, na kanapkach i z pieczonymi ziemniakami. Dodane do kanapek, nadają im smak musztardy, dobrze łączą się ze smakiem sojonezu. Z liści sporządza się soki pite przed posiłkami, można je również przyrządzać i podawać jak szpinak. Roślina zawiera dużo żelaza, wapnia, magnezu, cynku, fosforu, jodu (zapobiega niedokrwistości, a dawniej szkorbutowi). Jest bardzo bogata w witaminę C, D, prowitaminy A, kwas foliowy, zawiera wszystkie witaminy z grupy B (z wyjątkiem wit. B12) i znaczne ilości witaminy E i witaminy K. Jest również źródłem substancji fitochemicznych i przeciwutleniaczy. 100 g świeżych liści zawiera 19 kalorii. Od czasów starożytnych była uważana za roślinę leczniczą i afrodyzjak, mówiło się że wzmaga apetyt, poprawia metabolizm, działa moczopędnie. W rosyjskiej medycynie ludowej stosowany jako lek przeciwgorączkowy i uspokajający na zaburzenia nerwoweW medycynie naturalnej jest zalecana do oczyszczania krwi, wątroby, płuc i żołądka, pomaga w cukrzycy, wspomaga tworzenie się krwinek. Wywar jest stosowany wewnętrznie w chorobach skóry, tarczycy, wątroby, kamieniach żółciowych, niedokrwistości, reumatyźmie, artretyźmie. Ponadto jest zalecana jako środek przeciwzapalny na błonę śluzową jamy ustnej. Działa jak środek pobudzający, moczopędny, wykrztuśny, antynowotworowy, wspomaga układ pokarmowy. Powszechnie uważa się, że chroni przed rakiem płuc i hamuje wzrost raka piersi. Wyciąg z rukwi podawany jest przy awitaminozach. Stosowana na wiosnę – leczy reumatyzm. Używana w kosmetyce, służy jako środek wzmacniający i rozjaśniajacy cerę.